EU, resist Turkish blackmail!

This op-ed was originally published by Nederlands Dagblad on 5 March 2020. The original article can be found here.

By Joël Voordewind, Member of Parliament and Foreign Spokesman for the Christian Union (Christian Union is coalition partner in the Dutch Government) and Johannes de Jong, Director of Sallux, think tank of the European Christian Political Movement

Now that Turkey has clashed with Russia and the Assad regime through its own fault in the Syrian province of Idlib, it wants support from its NATO allies. But on the same day that Turkey asked for an emergency NATO meeting, it put refugees on buses to its border with Greece announcing they would be allowed to cross uncontrolled. In doing so, Turkey violated the agreements made regarding sheltering refugees, for which it is receiving € 6 billion from the EU. At the same time, Turkey is refusing to accept refugees from Idlib. Syrian refugees have long been stopped with a high wall along the border. Whoever tries to climb over it is shot at, often with fatal consequences.

So, Turkey is not concerned about the fate of the refugees from Idlib but is using refugees as a means of pressure towards the EU. The goal: continued European support for Turkey despite Turkish aggression in Syria. Turkey wants that Europe ceases criticism of its illegal invasions and human rights violations in Afrin and North-East Syria and does not want the EU to criticize Turkey’s support for extremism there. The Turkish operation in Idlib is to prevent refugee flows across its border which requires keeping a part of Syria under Turkish control. To accomplish this, Turkey is working with Al-Qaeda (HTS) in Idlib and other jihadists elsewhere in northern Syria.

The people of Afrin and North-East Syria, the Kurds, Christians, Arabs and other minorities, are gathered in the Syrian Democratic Council. They are the ones who, together with the Americans and the EU, including the Netherlands, defeated the Islamic State (ISIS) and sacrificed over 10,000 men and women in that fight. And it is they who are now being attacked by Turkey and partly driven out of their homes while being subjected to terrible human rights violations.

Libya

But there is more to it. Turkey has opened a second front in Libya and the Eastern Mediterranean. Turkey has transported thousands of jihadists from Syria to Libya to assist the Tripoli government in gaining control of Libya’s eastern coast. If successful, Tripoli and Turkey want to shift their claim on the Eastern Mediterranean so that Turkish and Libyan exclusive economic zones will border each other. This drastic redrawing of maritime borders would place vast mineral resources currently in international waters under Turkish and Libyan control and cut off the planned gas pipeline between Israel, Egypt, and Greece. This gas pipeline will make the EU less dependent on Russian gas. Through the deal with Tripoli, Turkey is also making a claim on mineral resources in Greek Cypriot and Greek waters. Turkey is already trying to drill for gas in Greek Cypriot waters. The EU protests in vain against these violations of the sovereignty of EU member states.

All this raises a fundamental question: Is this Turkey in line with or contrary to NATO interests?

Turkey support for terrorism is a threat to NATO member states. Turkey does not stick to the refugee agreements, despite the billions of euros in support given it by the EU. Time and again it is said that “Turkey is our NATO partner”. But that can only be true if Turkey no longer deliberately acts contrary to the NATO treaty and NATO interests and no longer deliberately undermines the security and stability of NATO member states.

Turkish support for mosques in the Netherlands

In that light, it is good that the Dutch Parliament is now also looking at the way in which Turkey operates through Turkish mosques in the Netherlands. Obstruction of integration is clearly contrary to the security and interests of the Netherlands. We need a policy that discourages this behavior. But Turkey feels reassured by NATO support which encourages this behavior.

The Netherlands can make clear within the EU and NATO that Turkish actions that are detrimental to European security must have consequences. Deliberately dragging refugees to the Greek and Bulgarian borders can be discouraged by tightened European sanctions such as freezing all NATO aid, freezing loans, suspending the customs union with Turkey, and formally ending accession negotiations.

The message here is not that we should be anti-Turkey. Turkey is located on the external borders of the EU, it is important to make agreements where possible. But those agreements should stand or fall with the fulfillment of those agreements, both from the European and Turkish sides. The EU also needs to do more, for example resettlement of refugees within the EU. The EU has a more options than yielding to Turkish threats and blackmail. Only if Turkey withdraws from North-East Syria, Afrin, and Libya and gives up support to jihadists, there will be support based on NATO membership and new discussions for more support for refugees in Turkey. Of course, with mutual commitment to fulfill these agreements. Only if Turkey behaves as a worthy NATO member state that takes NATO values seriously can it be treated as such.

Joël Voordewind, Member of Parliament and Foreign Spokesman for the Christian Union

Johannes de Jong, Director of Sallux, think tank of the European Christian Political Movement

Original Dutch Text:

EU, weersta de chantage en laat de Turkse acties gepaard gaan met consequenties

Onderkop:

Laat Nederland binnen de EU en de NAVO duidelijk maken dat Turkse acties in Syrië die schadelijk zijn voor Europese veiligheid, consequenties moeten hebben voor Turkije.

Nu Turkije door eigen toedoen in de Syrische provincie Idlib in botsing gekomen is met Rusland en het Assad regime, wil het steun van NAVO bondgenoten. Maar op dezelfde dag dat Turkije vroeg om een NAVO-spoedoverleg zette Turkije vluchtelingen op de bus naar de grens met Griekenland voor ongecontroleerde oversteek. Daarmee schendt Turkije en passant de afspraken die zijn gemaakt over opvang van vluchtelingen, waar het nota bene zes miljard euro van de EU voor ontvangt. Turkije weigert tegelijkertijd vluchtelingen uit Idlib binnen te laten. Syrische vluchtelingen worden al lang met een hoge muur langs de grens tegengehouden. Wie probeert erover te klimmen wordt beschoten, vaak met dodelijk gevolg.

Het gaat Turkije dus niet om het lot van de vluchtelingen uit Idlib maar het gebruikt vluchtelingen juist als drukmiddel richting de EU. De inzet: blijvende Europese steun voor Turkije ondanks de Turkse agressie in Syrië. Turkije wil dat Europa geen kritiek geeft over de illegale inval en mensenrechtenschendingen in Afrin en Noord-Oost Syrië en geen kritiek op de Turkse steun voor het extremisme daar. De Turkse operatie in Idlib is er vanwege de Turkse drang om een deel van Syrië onder controle te houden waarbij zij samenwerkt met Al Qaida (HTS) in Idlib en andere jihadisten elders in het noorden van Syrië. De mensen van Afrin en Noord-Oost Syrië, de Koerden, christenen, Arabieren en andere minderheden zijn verzameld in de Syrian Democratic Council. Zij zijn het die samen met de Amerikanen en de EU, ook Nederland, ISIS versloegen en daarbij ruim 10.000 mannen en vrouwen opofferden in die strijd. En juist zij zijn het die nu  door Turkije aangevallen en deels verdreven worden of nu lijden nu onder vreselijke mensenrechtenschendingen.

Libië

Maar er speelt meer. Turkije heeft een tweede front geopend in Libie en de Oostelijke Middellandse Zee. Turkije verplaatste duizenden jihadisten uit Syrië naar Libie zodat de Tripoli regering controle krijgt over de oostelijke kuststreek van Libië. Als dat lukt willen Tripoli en Turkije hun claim op de Oostelijke Middellandse Zee zo verleggen zodat Turkse en Libische claims aan elkaar zullen grenzen. Zo willen ze bodemschatten in internationale wateren claimen en de geplande gaspijplijn tussen Israël, Egypte en Griekenland afsnijden. Deze gaspijplijn zal de EU minder afhankelijk maken van Russisch gas. Door de deal met Tripoli legt Turkije ook een claim op bodemschatten in Grieks-Cypriotische en Griekse wateren. Nu al probeert Turkije naar gas te boren in Grieks-Cypriotische wateren. De EU protesteert tevergeefs tegen deze schendingen van de soevereiniteit van EU lidstaten.

Dit alles roept een fundamentele vraag op. Is dit Turkije in lijn met of juist tegengesteld aan NAVO belangen?

Turkije steunt het terrorisme dat een bedreiging is voor de NAVO lidstaten. Turkije houdt zich niet aan de afspraken over vluchtelingen, ondanks de Europese miljardensteun die hiervoor is gegeven. Telkens weer wordt er geroepen dat ‘Turkije onze NAVO partner is’. Maar dat kan alleen waar zijn als Turkije niet langer doelbewust in strijd handelt met het NAVO verdrag en NAVO belangen en niet langer doelbewust de veiligheid en stabiliteit van NAVO lidstaten ondermijnt.

Turkse steun voor moskeeën in Nederland

In dat licht is het goed dat de Kamer nu ook kijkt naar de manier waarop Turkije opereert via Turkse moskeeën. Het tegengaan van integratie is evident tegenstrijdig met de veiligheid en de belangen van Nederland. We moeten naar een beleid dat dit gedrag ontmoedigt. Maar dat Turkije zich verzekert voelt van NAVO steun, moedigt dit gedrag juist aan.

Nederland kan nu al duidelijk maken binnen de EU en de NAVO dat Turkse acties die schadelijk zijn voor Europese veiligheid gepaard moet gaan met consequenties voor Turkije. Het doelbewust verslepen van vluchtelingen naar de Griekse en Bulgaarse grens kan ontmoedigd worden door verscherpte Europese sancties zoals bevriezing van alle NAVO steun, bevriezen van leningen, opschorten van de douane-unie met Turkije en het formeel stoppen van de toetredingsonderhandelingen.

De boodschap van dit verhaal is niet dat we anti-Turkije moeten zijn. Turkije ligt aan de buitengrenzen van de EU en dus is het belangrijk om daar waar mogelijk afspraken te maken. Maar die afspraken staan of vallen met het nakomen van die afspraken, zowel van Europese als van Turkse zijde. En ook de EU moet daarin meer doen, bijvoorbeeld hervestiging van vluchtelingen binnen de EU. De EU heeft een andere mogelijkheid heeft dan toegeven aan Turkse dreigementen en chantage. Alleen als Turkije zich terugtrekt uit Noord-Oost Syrië, Afrin en Libië en de steun aan jihadisten opgeeft, kan er weer sprake zijn van steun op basis van NAVO-lidmaatschap en kan er gesproken worden over nieuwe steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije, met wederzijds commitment om die afspraken na te komen. Pas als Turkije zich gedraagt als een een waardige NAVO-lidstaat die de NAVO waarden serieus neemt, kan het als zodanig behandeld worden.

Joël Voordewind, Tweede Kamerlid en Buitenland woordvoerder van de ChristenUnie

Johannes de Jong, Directeur Sallux, de denktank van de European Christian Political Movement